Gisteravond boeiend gesprek gevoerd met de voorzitter van de Hongaarse vereniging van archivarissen, Arpád Tyekvicska. Hij vroeg mij wat ik vind van de opzet van hun congres, waarbij collega's uit omliggende landen worden uitgenodigd. Ik heb hem gezegd dat heel zinnig te vinden, zo bouw je aan een netwerk dat verder reikt dan je eigen land. Hij vertelde dat hij het jammer vind dat de Duitse beroepsvereniging al een paar jaar geen vertegenwoordiger meer stuurt, terwijl de Hongaarse vereniging hecht aan zoveel mogelijk contact met Centraal- en Oosteuropa. Daarom stelde hij het ook bijzonder op prijs dat de ICA in mijn persoon en daarmee met een vertegewoordiger uit West-Europa, in Balatonfüred aanwezig was. Het is voor de Hongaren net als voor de andere Oosteuropeanen andersom overigens vrijwel onmogelijk om deel te nemen aan internationale archiefcongressen. De kosten daarvan zijn veel te hoog. Niet zo gek als je bedenkt dat de directeur van een regioarchief ("comitat") zo'n 600 Euro verdient, dat is heel wat anders dan het salaris van een daarmee te vergelijken Nederlands rhc-directeur!
Ook Arpád Tyekvicska liet weten dat hij tevreden is met de uitkomsten van het overleg over de archieven van de geheime dienst; mocht het nodig zijn dan doet hij dit najaar een beroep op de ICA en op zusterverenigingen.
Vandaag bezocht ik het stadsarchief van Boedapest. Een heel modern gebouw, opgeleverd in 2004 en een van de weinige met een kunstmatig geklimatiseerd depot. Dat is nu wel een molensteen, liever had men een mengvorm, waarbij de installatie kan worden uitgezet, want het systeem is eigenlijk onbetaalbaar.
Interessant is hoe bij de Hongaren met openbaarheid wordt omgegaan. Archieven uit de communistische periode zijn maar gedeeltelijk openbaar. Wetenschappers krijgen wel toegang, maar moeten daarvoor een schrijven van een universiteit of wetenschappelijk instituut overleggen. Toen ik vroeg waarom dit niet aan de archivaris wordt overgelaten, kreeg ik als antwoord dat men dit na 1989 niet meer wilde. Destijds werd de archivaris gezien als verlengstuk van het communistische systeem, een waakhond over archieven dus en dat moest voortaan afgelopen zijn! Opvallend in het stadsarchief is het aparte loket voor aanvragers van bouwtekeningen. Die wil men gezien de eigen vraagstelling niet op de (stille) studiezaal te woord staan.
Terugblikkend op deze reis realiseer ik me hoe belangrijk de Oosteuropese collega's het contact met de collega's in het Westen vinden. Maar eens zien wat we daaraan kunnen doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten